So we're putting out a new EP entitled The End of Things You Wished Would Last Forever. It will be out on the brand new I Have A Tiger Records somewhere in May 2011. Finishing up on mixing, mastering, art work, etc... as we speak. The EP will contain 6 songs, viz.:
Love Song
Cruelty From A Heart of Gold
A Sentence For Life
Underground
Contact Impact
We're Hiding It Well
Also, we've added some more shows to the list. Check it out!
21/04/2011 --- Kavka, Antwerpen
28/04/2011 --- Plaza Real, Antwerpen
30/04/2011 --- De Klappei, Antwerpen
14/05/2011 --- TrixTraxFest, Trix, Antwerpen, ep release
17/05/2011 --- Radio Show on Stereo 03
21/05/2011 --- Sjwillie Rock, Hoboken
06/06/2011 --- Café Video, Gent, ep release
List of shows (update)
SimpleSongs have been working on a set of new songs for an EP that is to be released May this year-ish. More on that later. For now, please have a look at some new concert dates.
27/03/2011 --- Zang en Dans, Gent
09/04/2011 --- Curieuze Neuze, Gent
21/04/2011 --- Kavka, Antwerpen
28/04/2011 --- Plaza Real, Antwerpen
30/04/2011 --- De Klappei, Antwerpen
27/03/2011 --- Zang en Dans, Gent
09/04/2011 --- Curieuze Neuze, Gent
21/04/2011 --- Kavka, Antwerpen
28/04/2011 --- Plaza Real, Antwerpen
30/04/2011 --- De Klappei, Antwerpen
Cutting Edge : review (in Dutch)
"Ken en Joes (eigenlijk slechts een deel van SimpleSongs) mochten met hun bijwijlen breekbare pop- en indiesongs de weg plaveien voor Murder. En dat deden de Antwerpenaren met verve. Geen overbodig gejangel of getokkel tijdens 'Head'. Straight to the point, maar zachtmoedige indie vulde de nok van Vooruit. Wat opviel was de érg goede stem van Ken en het Einaudi-like pianogetokkel bij 'Cruelty from a heart of gold', de song geïnspireerd op het boek 'The picture of Dorian Gray' van Oscar Wilde. Een aangename push richting Murder. Eentje die beter live klinkt dan op plaat, dat moet gezegd zijn." (Pieter Devriese)
Read all of it here
Read all of it here
SimpleSongs at Vooruit, Ghent (photo's)
We really enjoyed playing at Vooruit last night. Nice venue, nice crowd, niceness all around. Jakke took some pictures to remember us by.
Live recording of Freeks Houseshow
We played a couple of songs in the living room of the fabulous Pierenhuis. You can listen to some of them right about here.
SimpleSongs with Murder (DK) at Vooruit, Ghent
SimpleSongs will be supporting the Danish duo Murder for their concert at Vooruit in Ghent on January 27th. Click here for more news and tickets.
Release: SimpleSongs - SimpleSongs
album out now in stores in Belgium and through iTunes and the likes worldwide.
New Gigs up
Nov 19 Crossing Border, Den Haag, (NL)
Dec 16 Zang&Dans, Gent (BE)
Dec 17 Flying Saucers are Real, Antwerpen (BE)
Check Myspace for info on shows
Dec 16 Zang&Dans, Gent (BE)
Dec 17 Flying Saucers are Real, Antwerpen (BE)
Check Myspace for info on shows
Fileunder.nl SimpleSongs Review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at Fileunder.nl
"Achter de naam SimpleSongs gaat Ken Veerman schuil. In 2007 dropte hij een aardige ep in eigen beheer opgenomen muziek in onze brievenbus. Zijn eerste echte cd verschijnt via het sympathieke Vlaamse Debonair-label waarop onder meer The Bear That Wasn’t, Yuko en Wixel hun muziek uitbrengen. De grootste verbetering ten opzichte van de Last Day On Earth-EP wordt al snel duidelijk: Veerman zingt veel beter op SimpleSongs. Al heeft hij af en toe nog wel zo’n tegen het valse aan schurend randje aan zijn stem zoals Thom Yorkedaar ook wel eens last van heeft. Ik kan daar wel tegen. Het geeft zijn songs wel een extra intensiteit. Debonair noemt zelf Tom McRae als referentie, ik vind dat Veerman veelal veel spaarzamer en donkerder uit de hoek komt dan deze sympathieke Engelsman. Voor het donkerder deel moet je maar eens afdalen in “Second Time Around”, dat is met zijn duistere beat een waar doolhof waarin The Postal Serviceook rond zou kunnen dolen. De Brett Anderson-vergelijking die ik bij zijn ep maakte komt ook nog wel om de hoek kijken bij een song als het ingetogen “Head” met zijn door merg en been gaande refrein. Ook weer zo’n song met een mooie sluimerende spanning. Dat maakt het luisteren naar SimpleSongs tot een intensieve af en toe beklemmende bezigheid. Daarom is het ook niet zo erg dat na elf songs en zesendertig minuten de cd afgelopen is. Dat is in dit geval precies de juiste hoeveelheid om in een keer te consumeren."
Cutting Edge 'Talent van de week'
a feature about SimpleSongs in Cutting Edge
+ photoshoot
Het is een zeldzaam fenomeen dat je een nummer voor de eerste maal hoort en onmiddellijk met verstomming geslagen bent. ‘Reckoner' (Radiohead), ‘Vidrar vel til loftarasa' (Sigur Rós) en Club Foot (Kasabian) stonden al in het lijstje, nu mag ‘Head' van SimpleSongs de rangen vervoegen. Zuinige pianoakkoorden begeleiden een haast fluisterende stem. Langzaam en afgemeten wordt het klankenpalet versterkt met drum en zachte feedback. Tot opeens: een uithaal. Lichte echo weerklinkt. ‘In the woods/you drank the goods you ran from.' Beschuldigend. Teleurgesteld. Prangend. Bezwerend. Termen die bij ons opkomen en die we normaal gezien in bolle volzinnen zouden plaatsen. Niet vandaag. We geven de indrukken weer zoals we ze waarnemen.
‘We are dreaming, but dreams are not what they used to be.'Deze keer houdt zanger/songschrijver Ken Veerman zich niet meer in maar zingt hij voluit en af en toe in kopstem. ‘Death is not what it used to be' kent een hoger tempo en een mooie rol voor de drums. Het heeft zelfs iets minimalistisch. ‘Seven days' is kort, maar heeft diezelfde ‘drive' die bijna hypnotiserend werkt. SimpleSongs, simpele nummers. Soms schuilt genialiteit inderdaad in de eenvoud.(Elisabeth Vroonen)
DaMusic SimpleSongs review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at DaMusic
SimpleSongs is de naam waaronder Ken Veerman uit Antwerpen op de podia staat. Zijn titelloze debuutplaat neemt je in iets meer dan een halfuur mee van ingetogen pianomomenten naar zwartgallige elektronica, en het brede spectrum dat daartussen ligt.
Na de eerste luisterbeurt van de plaat, bleef vooral één nummer hangen: Head. Zeiden we daarnet niets over een ingetogen piano? In Head krijgt die piano een prominente rol. Veerman stijgt bij het begin nauwelijks boven het fluisteren uit en bouwt een beklijvende sfeer op. Zelfs drums en bas verstoren het rustige gevoel niet. Langzaam ontaardt Head in een weemoedige klaagzang. Het nummer kijkt je recht in de ogen aan en neemt jou mee in zijn verhaal. De teksten van Veerman maken de sfeer er niet zonniger op.
De piano neemt trouwens wel vaker een prominente rol in, zelfs op de cover van de plaat. In Lobster geldt ze zonder meer als fundament van een knappe song. De drums houden er het ritme in, en de stemvervorming laat de melodie wat onwezenlijk klinken, maar voor de rest is het vooral de eenvoud die siert.
Anders is het in Seven Days, waar de elektronische klanken een vrijgeleide krijgen. De song klinkt industrieel en voorspelt niet veel goeds. Alsof er ergens een latente spanning in schuilt, die maar niet aan de oppervlakte wil komen. De muziek draagt iets dreigends mee, maar toch voelen we er ons niet ongemakkelijk bij.
Hetzelfde geldt voor Dead Is Not What It Used To Be. Het nummer is doorspekt van een diepe grom, zoals een kettingzaag die maar traag door een erg dik stuk hout geraakt. De sound doet de tekst alleszins geen oneer aan.
Het debuut van SimpleSongs is nu niet bepaald de meest toegankelijke plaat die je in de rekken kan vinden, maar daarom is ze niet minder mooi. De plaat moet kunnen rijpen in ieders hoofd. Eens ze dat proces doorstaan heeft, zal ze daar zonder veel moeite blijven.(Matthias DHont)
Kwadratuur SimpleSongs review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at Kwadratuur
De apocalyptische thematiek van ‘The Last Day on Earth’ EP maakt plaats voor minstens even zwartgallige zielenroerselen. “After all that has gone wrong / It’s still the right way to break your heart”, klinkt het in ‘The Right Way’. Hoewel Simplesongs door zijn gewichtig leidmotief al gauw zwaar op de hand dreigt te worden, kwijt Veerman zich bijwijlen zeer goed van zijn taak.
Het dreigende en mysterieuze karakter van de muziek vindt voornamelijk zijn oorsprong in de indringende intensiteit van de ritmesectie. Spookachtige, diepe bassen zwaaien de plak in de onderste klankregionen en het roffelende drumwerk mikt steevast op een slepend effect. ‘Apologise’ wordt verder ingekleurd met spaarzame elektronische beats en meanderende elektrische gitaar, terwijl droefgeestige piano naar de voorgrond treedt in ‘Death Is Not What It Used to Be’. De hele cd baadt zo in een onheilspellend, duister sfeertje dat elk lichtstraaltje genadeloos opslorpt.
Het langspeeldebuut van Simplesongs is allerminst een opbeurende plaat, maar staat mijlenver van de halfslachtige pathos waar men vaak mee om de oren geslagen wordt. Simplesongs’ minimalistische klanktapijtjes zuigen de luisteraar mee op een geluidstrip waar begeesterde vocalen, zachtmoedige gitaar, majestueuze piano en occasionele synthesizer de dans uitmaken. Hoewel de rek er naar het einde toe weliswaar wat uit raakt, blijft dat een prestatie om trots op te zijn.
Rif Raf SimpleSongs review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at Rif Raf
"Tijdens een optreden van SimpleSongs een vijftal jaren geleden verzekerde een concertganger mij dat dit het beste was dat hij ooit had gehoord en verdween daarna richting toog. Een lichte overdrijving indachtig konden we toch vaststellen dat het eigenlijk wel speciaal was wat er op het podium gebeurde. Donkere songs op piano en gitaar met live ingespeelde samples was het universum waarin Ken Veerman zich bewoog.Voor zijn eerste full cd permitteerde SimpleSongs zich de luxe van een groep. Hierdoor krijgen de muzikale ideeën van Veerman nog meer vorm. Dat levert een hoop moois op. In ‘Head’ lijkt het alsof Thom York de zang voor z’n rekening neemt in een song die op ‘Kid A’ had kunnen staan. ‘Seven Days’ laat slome Portishead-achtige beats horen en in ‘Lobster’ menen we een treurige Tom Waits te herkennen. ‘Death Is Not What It Used To Be’ is niet alleen een straffe song, het vat de sfeer en thema’s op ‘SimpleSongs’ goed samen. ‘SimpleSongs’ is trouwens een verwarrende titel. In elke luisterbeurt groeien de songs van Veerman. En als ze toch zo simpel zouden zijn, graag snel een vervolg op dit geslaagde debuut. (ow)"
"Tijdens een optreden van SimpleSongs een vijftal jaren geleden verzekerde een concertganger mij dat dit het beste was dat hij ooit had gehoord en verdween daarna richting toog. Een lichte overdrijving indachtig konden we toch vaststellen dat het eigenlijk wel speciaal was wat er op het podium gebeurde. Donkere songs op piano en gitaar met live ingespeelde samples was het universum waarin Ken Veerman zich bewoog.Voor zijn eerste full cd permitteerde SimpleSongs zich de luxe van een groep. Hierdoor krijgen de muzikale ideeën van Veerman nog meer vorm. Dat levert een hoop moois op. In ‘Head’ lijkt het alsof Thom York de zang voor z’n rekening neemt in een song die op ‘Kid A’ had kunnen staan. ‘Seven Days’ laat slome Portishead-achtige beats horen en in ‘Lobster’ menen we een treurige Tom Waits te herkennen. ‘Death Is Not What It Used To Be’ is niet alleen een straffe song, het vat de sfeer en thema’s op ‘SimpleSongs’ goed samen. ‘SimpleSongs’ is trouwens een verwarrende titel. In elke luisterbeurt groeien de songs van Veerman. En als ze toch zo simpel zouden zijn, graag snel een vervolg op dit geslaagde debuut. (ow)"
Soundslike SimpleSongs review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at Soundslike.be
Cutting Edge SimpleSongs review
A new review of the SimpleSongs album (in Dutch) at Cutting Edge
Antwerpenaar Ken Veerman ofte SimpleSongs doet maar een minuut of 36 over elf nummers. Dat lijkt weinig voor een volwaardig album, maar het goeie nieuws is dat de luisteraar nadien geen dik half uur van zijn tijd vergooid heeft. Het titelloze debuut - een bescheiden ep van enkele jaren geleden niet meegerekend - is immers mooi. 'Mooi', ja, ingewikkelder willen we het niet uitdrukken. Voor al uw SimpleReviews, één adres: ondergetekende.
Op Debonair, het Vlaamse huisvlijtlabel dat onder andere ook The Bear That Wasn't, Wixel, Yuko en Tape Tum herbergt, wordt zijn stijl vergeleken met die van Tom McRae. Een vergelijking die hout snijdt, zoals in 'Death is not what is used to be' duidelijk te horen is. Maar wij horen er ook Belgische soortgenoten in: flarden duisternis en doembeelden zoals bij een neerslachtige Tomán en vooral heel veel pathetiek à la Frederik Sioen. Al zal voor die laatste gelijkenis de nadrukkelijke aanwezigheid van de piano ook wel hebben meegespeeld.
Op zijn best is SimpleSongs wanneer het nét geen pijn aan de oren doet: zoals in het hartverscheurende 'Head' bijvoorbeeld, met een langgerekt refrein dat door merg en been gaat, of het daar ook aan verwante 'Get out of town', dat heel in de verte ook herinneringen aan Portishead oproept. Of het vingerknipriedeltje 'Lobster', met de stemvervormer die ons wat aan Get Well Soon doet denken. En dat hij wellicht ook graag naar The Postal Service en The Notwist luistert, bewijzen de logge elektronicadrums in 'Second time around', vergezeld van zalvend gitaarspel, dan weer.
Erg vrolijk worden we niet van dit plaatje maar evenmin is het een debuut waarbij we ongemakkelijk op de stoel heen en weer zitten te schuiven en we ons constant ergeren aan deze of gene miskleun. Neen: Veerman heeft een warm en zacht koesterplaatje geboetseerd dat wij absoluut naar waarde weten te schatten. Alleen is maar de vraag in welke mate hij met dergelijke intieme songs een onvoorbereid luisterpubliek een volledige set kan boeien. Wie hem al zag, mag het ons altijd vertellen. In afwachting gaan wij nog eens naar 'Head' luisteren en ons hart vol melancholie tanken. (Frederik Jaques)
Subscribe to:
Comments (Atom)